ജെൽസ

October 2, 2020

ചുറ്റും ഇരുട്ട് പരന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ശപ്തകാലത്തിൻ്റെ മുഴക്കങ്ങൾ ശ്രവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെയാണ് ദീപ്തി കല്യാണിയുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചു ഏതാനും വരികൾ ഞാൻ കുറിക്കുന്നത്. തീർച്ചയായും അതെനിക്ക് പൊള്ളൽ പടർന്ന ഒരു ദിവസമായിരുന്നു. വാക്കുകൾക്കും വരികൾക്കുമിടയിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്ന മാനവികതയുടെ പിടച്ചിൽ എന്റെ രാത്രികളെ കുറെ ദിവസത്തേക്ക് നിദ്രാവിഹീനമാക്കി. അത്രയ്ക്കും തീക്ഷ്ണവും സ്തോഭജനകവുമായിരുന്നു അത്.

അവർ പറഞ്ഞു തീർത്തത് ഒരു കഥയായിരുന്നില്ല. പെണ്ണിന്റെ മനസ്സും വികാരവുമായി പിറന്ന ഒരാൺ ശരീരത്തിൻ്റെ കുതറൽ, ഞാൻ അവരിലൂടെ അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഒരു ശരാശരി ജീവിതത്തിൻ്റെ താളക്രമങ്ങൾ എഴുതി തീർക്കാൻ ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ലാഘവത്വം എന്നിൽ നിന്ന് ഒരു നൊടിക്കുള്ളിൽ ചോർന്നുപോയി. കണ്ണീരും വിലാപവും പിന്നെ അതിജീവനത്തിൻ്റെ സംത്രാസവും എന്റെ ശിരാധമനികളെ നിരന്തരം ക്ഷോഭിപ്പിച്ചു. ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ദീപ്തി കല്യാണിയെന്ന സമരജീവിതം എന്റെ കണ്ണുകളെ ഈറനണിയിച്ചു. വാക്കുകൾ പലപ്പോഴും എന്നെ തേടി വന്നില്ല.

നീണ്ട ദിനരാത്രങ്ങൾക്കൊടുവിൽ ദീപ്തി കല്ല്യാണിയുടെ ജീവിതം ഞാൻ എഴുതി തീർത്തു. ഒരു എളിയ എഴുത്തുകാരനെന്ന നിലയിൽ എനിക്ക് അവരോടും വായനക്കാരോടും നീതി പുലർത്താൻ കഴിഞ്ഞുവോ എന്നറിയില്ല. പക്ഷെ എഴുതി തീർത്ത ഒരു ജീവിതകഥയുടെ അനുബന്ധമായി ഒരു കരച്ചിൽ എൻ്റെയുള്ളിൽ എവിടെയോ പുതഞ്ഞ് കിടക്കുന്നു. ഈ ലോകത്തോടുള്ള ക്ഷോഭത്തിൻ്റെ കനൽ എൻ്റെ ശിരസ്സിനെ ഇപ്പോഴും അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നു. പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവരുടെ, നിന്ദിതരുടെ അനുഭവജ്വാലകളിൽ ഞാൻ കത്തി തീർന്നുകൊള്ളട്ടെ.

ദീപ്തി കല്യാണി, നന്ദി.

കാണാത്ത അനുഭവങ്ങളുടെ മുൾവഴികളിലൂടെ എന്നെ കൈപിടിച്ച് നടത്തിയതിന്… പിന്നെ കീഴടങ്ങാത്ത ഒരു സമര ജീവിതത്തിന്റെ തീക്ഷണസൂര്യന് തീ കൊളുത്തിയതിന്…

Publishers: ഗയ പൂത്തകച്ചാല